Στάσου μύγδαλα

Υπερήλικας κωπηλατεί


Είχαμε μια ηλεκτρονική συζήτηση τις προάλλες με το τρίο της Μπελβίλ. Χρόνος. Άγχος. Φεύγει. Κάνε πράματα. Προλαβαίνεις. Ίσως και όχι. Φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις και γι'αυτό θές ένα κιλό μπραντάκια. Για να το ξεχάσεις και ν' αρχίσεις τις θεωρίες του Αϊνστάιν, ότι μάλλον αυτός ο χρόνος είναι κάπως σχετικός και να νιώσεις λίγο πιο ανάλαφρα σκοτώνοντας την ώρα σου στην αυλή κοιτάζοντας τα σοβατεπιά και πίνοντας ζελίτα. Είσαι 24. Ίσως νιώθεις ότι η 'ζωή' πέρασε κάπως άσκοπα. Είσαι 34 κι αισθάνεσαι το ίδιο. Πιο το νόημα, λοιπόν? Πιάσε τη ζωή από τα αρχ@@. Πές μου και μένα πως.

Κολύμπησε με καρχαρίες, δες το toy story, ξεκίνα yoga, κάνε ελέυθερη πτώση (εγώ αυτό θα το κάνω στα 70 μου), κόψε το κάπνισμα, φτιάξε σπανακόπιτα, ξέκοψε από τους μίζερους ανθρώπους, βρες αυτούς με τους οποίους περνάς κάπως όμορφα χωρίς να προσπαθήσεις, οδήγησε, άρχισε το πλέξιμο, μάθε να βγάζεις φωτογραφίες, γράψε γράμματα, μάθε drums και άρχισε να φοράς καπέλα. Αυτά δεν τα λέω με τόνο "Γκαρσία Μπερνάλ" και 'άδραξε τη μέρα'. Αυτά τα λέω για να τ'ακούσω εγώ και ν'αρχίζω να τα εφαρμόζω φορ γκαντς σέικ. Κάνε τη δική σου λίστα ή και όχι. Ότι θες. Εγώ την έκανα. Πάω να διαβάσω και λίγο γιατί δεν προλαβαίνω. Το πλοίο έφυγε και ο Johnnie Walker έρχεται.


Κύριος αρπάζει μικρόφωνο σε open-mic night (Δε φέρνει λίγο στον
Κωστόπουλο σε μια πιο funky-junky βερσιόν)?


















Καλέ μην ακούς και μην κάνεις τίποτα από τα παραπάνω. Η "αλήθεια" τελικά βρίσκεται στο αυγό ποσέ του Ραούλ

Γέλα το κι ας πέσει χάμω!

Αυτό το χαμόγελο των 3 δευτέρων. Που σχηματίζει ο περαστικός, ο άγνωστος, η σερβιτόρα, που το μεταδίδεις και συ με τη σειρά σου στη γριούλα που είναι τόσο 'μικρή' και θες να την πάρεις σπίτι σου ή σε κάποιο ωραίο γκομενάκι γιατί όπως εχουμε πει είμαστε κάπως ρηχοί. Σου φτιάχνει τη μέρα! Σού λέει ναι, είμαστε άγνωστοι αλλά τί σημασία έχει. Σου δίνω λίγο από το κέφι μου, την ευγενική διάθεση της Τρίτης μου. Είναι κωδικός μίας καλημέρας, ενός συγγνώμη, ενός ‘τί όμορφη που είσαι’, ενός ‘άι σιχτίρ μωρή γαλότσα, μου κλείνεις το δρόμο αλλά έχε χάρη που έχω ανατροφή’. Ότι και να’ναι μου αρέσει και το μεταδίδω και 'γω χωρίς λόγο. Σαν χαζοχαρούμενο! Τέλος πάντων είναι Τρίτη τόσο κατάλληλη μέρα να αφήσεις τα χειλόνια να κάνουν τη δουλειά τους....

Σαν τη Χαλλλκιδική τίποτα

Αλήθεια. Αλλά και σαν τη Σκωτία άλλο τίποτα.

Πού; Isle of Skye, όπως Άιλ οφ Σκάι..
Πότε; Ένα ΣουΚού του Ιούλη.
Τί; Μία Κινέζα, ένας Ισπανός, ένας Ινδός, εγώ κι ένας Αμερικάνος..ξεκίνησαν όχι ανέκδοτο, αλλά εκδρομούλα για τη δυτική ακτή. Γιατί ο χρόνος είναι άπλετος και σύμμαχός τους, ο καιρός ηλιόλουστος και ζεστός, οι πτυχιακές τελειωμένες και εκτυπωμένες, έτσι το μόνο που έμεινε ήταν μία εξόρμηση βρε αδερφέ..βλέπε ειρωνικό ύφος!

Ταπεράκι-ομελέττα, μαγιό (αυτό επειδή άκουσα 'νησί'), καπέλο (αυτό έμεινε στο πίσω κάθισμα, γιατί ο αέρας φύσαγε σαν γύφτος και θα το 'στελνε στη Γροιλανδία περίπου), επαγγελματικό bubble-maker από εκείνα που παράγουν φούσκες χονδρική, άι ποντ και άι στο καλό.

Τα Τάρταρα

7 ώρες δρόμο, λάστιχο σκασμένο, οδική βοήθεια, στροφές, ύπνος με σαλάκι στον ώμο του Κιράν, τσίσα στο θάμνο, κρύο, Highlands, ποταμάκια, ρυάκια, καταρρακτάκια, ανηφόρα-κατηφόρα, ανοχώρι-κατοχώρι, πρόβατο, κι άλλο πρόβατο, πολλά πρόβατα, πρόβατα κουρεμένα, πρόβατα ακούρευτα, πρόβατα με μοϊκάνα, πρόβατα ροζ και μπλε (στ 'ορκίζομαι, τα σημαδεύει ο βοσκός με μία πανκ πινελιά)..να μασάνε να μασάνε, η βρόχα να πέφτει και η γνάθος να μην πτοείται. Το hostel στην άκρη του θεού, το πιο καθαρό του κόσμου, με outdoor greenhouse-lounge-σαλονάκι, βλέπε γυάλινο igloo με παγκάκια δήμου Αθηναίων και μαξιλαράκι ΙΚΕΑ, ρεσό, χαλάκι Μιραράκη-όχι μπορδοροδοκόκκινο, από τ'άλλα με τα ξέφτια- ακουστική περίεργη και γενικά παγανίλα. Κάθεσαι, πίνεις τσάι, βλέπεις ουρανό χωρίς να φοράς έξι αντιανεμικά και πας για ύπνο..όχι στο παγκάκι, στο κρεβάτι σου μέσα με το Σουηδό που ροχαλίζει.

Αγελάδα hipster

Και πίσω στην πραγματική πραγματικότητα. Ν'αναπολώ και ν'αναλογίζομαι πόσο ωραίo θα ήταν να είσαι πρόβατο στα Highlands...in a vegeterian world αποκλειστικά!