Μισώ τους ανθρώπους που προσαρμόζονται εύκολα.
Και τους ανθρώπους που κάνουν πάντα καλή εντύπωση.
Τους μισώ και τους φθονώ. Αξίζουν θάνατο με απαγχωνισμό.
Εγώ, για να προσαρμοστώ σε μία νέα κατάσταση, χρειάζομαι αιώνες με πάθη και απώλειες.
Για να κάνω καλή εντύπωση, πρέπει να μεταμορφωθούν οι φίλοι μου σε γουρούνια.
Σαν τον Οδυσσέα.
Εν όψη 2011, με τα ίδια χαρακτηριστικά ταλαιπώριας, αγωνίας και μετανάστευσης, μόνο Πολυμήχανο δε θα χαρακτήριζες κάποιον.
Για παράδειγμα, εδώ στα 'Ξένα' πέρασα περίπου 1 χρόνο νομίζοντας οτι με στραβοκοιτάνε όλοι: στο πανεπιστήμιο, στο μετρό, στις υπηρεσίες, στο σούπερ μάρκετ, στην pub, στις συνεντεύξεις, ακόμα και στο τηλέφωνο.
Έπαθα 2 αλλεργικά σόκ και 10 κρίσεις άσθματος.
Οι 5 μέσα στο μετρό, οι 2 σε συνεντεύξεις και οι άλλες 3 σε άσχετες σποραδικές στιγμές για να με πείσουν οτι οι υπόλοιπες δεν είχαν καμία σχέση με το γαμημένο το άγχος μου.
Τα αλλεργικά σόκ πάλι, επιλέγουν στιγμές χαλάρωσης για να χτυπήσουν το κουδούνι:
-Ναι???? Ποιος είναι?
- Γειά σας, παρατηρήσαμε οτι έχετε ελεύθερο χρόνο, και ήρθαμε να σας πρήξουμε όλο το σώμα μέχρι να πάρετε σχήμα ελέφαντα και μετά να πεθάνετε!
- Α, καλέ, περάστε! (που να πείς δεν ανοίγω, είναι σαν να έχουν αστυνομικό ένταλμα - αν δεν ανοίξω θα σπάσουν την πόρτα...) Να σας τρατάρω κάτι? Λίγη κορτιζόνη ίσως?
- Α, ευχαριστώ, δεν θα κάτσω πολύ τελικά, ενα 'γειά' ήρθα να πω......
Η αλήθεια είναι οτι το αλλεργικό σόκ έχει πλάκα.
Εγώ τουλάχιστον και η φίλη μου η Σσ, το βρίσκουμε πολύ αστείο γιατί ξαφνικά μεταμορφώνομαι!
(βλ.: Υπερήρωας - Transformers, μεταμορφωθείτε! - ή Φαρινάπ για κέικ- Φουσκώνει...... Μόνο Του! )
Περιμένουμε που λέτε να αναπτυχθεί λίγο το φαινόμενο, και μετά βγάζουμε φωτογραφίες με τίτλους: η Τερατογέννεσης, το Τσέρνομπιλ, η γκόμενα Elephant Man, κτλ...
Και όταν είμαστε ικανοποιημένες με το φωτογραφικό υλικό, εισάγουμε την ειδική φόρμουλα με κωδικό όνομα ¨Κορτιζόνη" και επανέρχομαι στον κόσμο των θνητών.
Η ταυτότητά μου, φυσικά, παραμένει μυστική.
Και η κοιλιά μου, φυσικά, νυστική. ΠΌΤΕ ΘΑ ΒΡΩ ΔΟΥΛΕΙΆ?
ΙΤ
