Φεστιβάλ. Πολλά φεστιβάλ. Κάτσε και θα στα γράψω στα εγγλέζικα. Film Festival, Science Festival, Mela Festival, Fringe Festival, Edinburgh International Festival, Jazz & Blues Festival, Festival of Politics, Peace and Spirituality Festival, Military Tattoo Festival, Art Festival, Oti-tou-fanei-tou-Lolostefani Festival.
Από 450, 000 το Εδιμβούργο προσελκύει γύρω στο 1 εκατομμύριο. Βουλιάζει το νησί. Mη σου πω τα τρελά οφέλη στην οικονομία της χώρας (με βάση κάτι πρόχειρους υπολογισμούς, τύπου 184 εκατομμύρια λίρες το 2004/05).
Χαμός. Τουρίστες, ηθοποιοί-γνωστοί/άγνωστοι, ακροβάτες, ζογκλέρ, μπαλαρίνες, άνθρωποι αγάλματα (σαν αυτούς στην Ερμού κάθε Χριστούγεννα), σουπερ ήρωες με ουκελελέ, 17χρονες ακαπέλες, Λάιζες Μινέλες, φοιτητές που πλασάρουν φυλλάδια με τον πιο ευρηματικό τρόπο. Και τώρα που είπα φυλλάδια, εννοώ πολλά φυλλάδια, γεμίζει η δεξιά χούφτα σε 6 νανοδευτερόλεπτα. Πηγαδάκια, ουρές, φωτογραφίες, χειροκρότημα, ηλεκτρικά πριόνια, τα μπαρ κλείνουν στις 5, η κάθε γωνία κρύβει και έναν πλανόδιο-μουσικό, μικροπωλητή, μεθυσμένο ή μίμο. Καινούρια venues που χτίστηκαν σε μία νύχτα, εθελοντές με καρτελάκια στο λαιμό, παραστάσεις-μισοτιμής, νυχτερινές, πρωινές, βαρετές, ωραίες, χάσιμο χρόνου και 6 λιρών. Και να σου πω κάτι? Είναι φοβερό κάπως. Για τρεις βδομάδες μπαίνεις σε ένα κόσμο κάπως φανταστικό (με την παραμυθένια του την έννοια). Και να μην είσαι θεατρόφιλος, γίνεσαι. Ξαφνικά αποκτάς ενδιαφέρον για χορό, όπερα και κάτι τσίρκα με σαπούνια. Γίνεσαι μέλος αυτής της παράκρουσης, σου αρέσει και ας κάνεις ένα τέταρτο παραπάνω να πας στη δουλειά. In Festivals we trust!
Χαμός. Τουρίστες, ηθοποιοί-γνωστοί/άγνωστοι, ακροβάτες, ζογκλέρ, μπαλαρίνες, άνθρωποι αγάλματα (σαν αυτούς στην Ερμού κάθε Χριστούγεννα), σουπερ ήρωες με ουκελελέ, 17χρονες ακαπέλες, Λάιζες Μινέλες, φοιτητές που πλασάρουν φυλλάδια με τον πιο ευρηματικό τρόπο. Και τώρα που είπα φυλλάδια, εννοώ πολλά φυλλάδια, γεμίζει η δεξιά χούφτα σε 6 νανοδευτερόλεπτα. Πηγαδάκια, ουρές, φωτογραφίες, χειροκρότημα, ηλεκτρικά πριόνια, τα μπαρ κλείνουν στις 5, η κάθε γωνία κρύβει και έναν πλανόδιο-μουσικό, μικροπωλητή, μεθυσμένο ή μίμο. Καινούρια venues που χτίστηκαν σε μία νύχτα, εθελοντές με καρτελάκια στο λαιμό, παραστάσεις-μισοτιμής, νυχτερινές, πρωινές, βαρετές, ωραίες, χάσιμο χρόνου και 6 λιρών. Και να σου πω κάτι? Είναι φοβερό κάπως. Για τρεις βδομάδες μπαίνεις σε ένα κόσμο κάπως φανταστικό (με την παραμυθένια του την έννοια). Και να μην είσαι θεατρόφιλος, γίνεσαι. Ξαφνικά αποκτάς ενδιαφέρον για χορό, όπερα και κάτι τσίρκα με σαπούνια. Γίνεσαι μέλος αυτής της παράκρουσης, σου αρέσει και ας κάνεις ένα τέταρτο παραπάνω να πας στη δουλειά. In Festivals we trust!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου